Jacek Stawiński

---

Życiorys

W 1968 roku Jacek Stawiński zakończył swoje studia chemiczne na Wydziale Chemii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu i rozpoczął pracę w zespole prowadzonym przez profesora Macieja Wiewiórowskiego. Zespół ten stał się fundamentem dla powstania Instytutu Chemii Bioorganicznej PAN. W 1974 roku uzyskał stopień doktora, a osiem lat później habilitację w Instytucie Chemii Organicznej PAN.

W latach 1974-1976 odbył staż podoktorski w grupie profesora Sarana Naranga w National Research Council of Canada w Ottawie, gdzie brał aktywny udział w badaniach nad chemiczną syntezą operatora lac, kluczowego składnika operonu laktozowego. Jacek Stawiński był jednym z pierwszych, który dowiódł, że syntetycznie otrzymany fragment DNA wykazuje identyczną aktywność biologiczną jak jego naturalny odpowiednik.

W 1984 roku podjął decyzję o wyjeździe do Szwecji, gdzie na Uniwersytecie Sztokholmskim zdobył tytuł profesora w roku 1986. Jego badania nad H-fosfonianami w kontekście chemii nukleotydów przyczyniły się do szybkiego rozwoju zastosowań tej grupy związków w chemii produktów naturalnych.

W latach 90. nawiązał długotrwałą współpracę z zespołem profesora Adama Kraszewskiego z ICHB PAN. Tam został zatrudniony jako profesor zwyczajny, kierował Zespołem Stereochemii Nukleotydów w Zakładzie Chemii Nukleozydów i Nukleotydów, a także pełnił rolę profesora afiliowanego w Zakładzie Chemii Komponentów Kwasów Nukleinowych.

Stawiński jest członkiem Komitetu Chemii Polskiej Akademii Nauk. Jako autor ponad 250 publikacji naukowych w renomowanych czasopismach międzynarodowych oraz licznych rozdziałów w książkach poświęconych chemii organicznych związków fosforu, ma znaczący dorobek naukowy. W 2020 roku wypromował 14 doktorów na Uniwersytecie Sztokholmskim oraz 3 na ICHB PAN.

---

Oceń: Jacek Stawiński

---