Ludwik Wciórka, urodzony 22 maja 1928 roku w Lesznie, pozostawił po sobie niezatarte ślady w polskiej teologii i duchowieństwie katolickim. Jego drogi życiowe zakończyły się 1 listopada 2000 roku, również w jego rodzinnym Lesznie, gdzie spędził całe swoje życie zawodowe.
Był to człowiek, który pełnił wiele znaczących funkcji, w tym prałata i kanonika honorowego kapituły katedralnej poznańskiej. Jako dziekan Papieskiego Wydziału Teologicznego w Poznaniu w latach 1975–1978 oraz prodziekan w latach 1981–1987, znacząco wpłynął na kształtowanie teologii w Polsce.
Jego osiągnięcia naukowe doceniane były w środowisku akademickim, a tytuł profesora doktora habilitowanego potwierdza jego wysoką pozycję w hierarchii akademickiej. Wciórka był nie tylko teologiem, ale także osobą, która oddała swoje życie służbie duchowej i społeczeństwu.
Życiorys
W maju 1945 roku Ludwik Wciórka zakończył edukację w Państwowym Liceum i Gimnazjum Męskim w Lesznie. Następnie zdecydował się na podjęcie studiów w Arcybiskupim Seminarium Duchownym w Gnieźnie. Święcenia kapłańskie, które odebrał 27 maja 1954 roku, udzielił mu ksiądz biskup Franciszek Jedwabski. W latach 1956-1960 zdobywał wiedzę z zakresu filozofii na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, a w kwietniu 1962 zaprezentował swoją pracę doktorską, której tytuł brzmiał: „System filozofowania Kanta w Krytyce czystego rozumu z punktu widzenia filozofii bytu”.
Od 1962 roku przez sześć lat ks. Ludwik Wciórka zajmował stanowisko profesora w Arcybiskupim Seminarium Duchownym w Poznaniu, a następnie do 1973 roku w Akademickim Studium Teologicznego. W listopadzie 1971 uzyskał tytuł docenta na Poznańskim Wydziale Teologicznym. Kolokwium habilitacyjne miało miejsce 28 czerwca 1973 na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, gdzie jego praca nosiła tytuł „Ewolucja i stworzenie. Próba reinterpretacji problematyki ewolucji i stworzenia na podstawie tomistycznej koncepcji partycypacji”.
Następnie, przez kolejny rok, był profesorem na Poznańskim Wydziale Teologicznym. 7 października 1974 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego i związał się z Papieskim Wydziałem Teologicznym, gdzie pracował aż do 1998 roku. W latach 1975-1978 pełnił funkcję dziekana tego wydziału, a między 1981 a 1987 rokiem był prodziekanem. W dniu 28 czerwca 1997 roku arcybiskup Juliusz Paetz mianował go kanonikiem honorowym Poznańskiej Kapituły Metropolitalnej.
W 1998 roku Wciórka przeszedł do Wydziału Teologicznego UAM, gdzie kontynuował pracę aż do swojej śmierci w 2000 roku.
Twórczość
W dorobku Ludwika Wciórki można odnaleźć wiele znaczących tematów, które dotyczą fundamentalnych aspektów ludzkiego życia oraz interakcji z otaczającą rzeczywistością.
- elementy antropologii filozoficznej,
- filozofia człowieka,
- filozofia i przyroda,
- personalizm i ewolucja („Collectanea Theologica”),
- personalizm i technika („Filosofia Oggi”),
- powołanie człowieka,
- teoria poznania,
- szkice o Teilhardzie,
- wiedzieć, że jest Bóg. Elementy teodycei.
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Karol Gotfryd Woide | Leo Baeck | Nicolaus Arnoldi | Salomon Eger | Jan Jakub Benni | Cwi Hirsz Kaliszer | Jan Glapiak | Albert Steuer | Karol Bogumił DiehlOceń: Ludwik Wciórka