Georg Waldemar Müller, znany jako Waldemar Mueller, przyszedł na świat 28 czerwca 1851 roku w Lesznie. Jako niemiecki prawnik oraz polityk, zdobył uznanie w swoim zawodzie i działalności publicznej.
Mueller pełnił funkcję posła do Reichstagu w latach 1884–1891, co pozwoliło mu na aktywne uczestnictwo w kształtowaniu polityki ówczesnych Niemiec. Jego zaangażowanie w sprawy lokalne objawiło się również w okresie, kiedy sprawował urzędowanie nadburmistrza Poznania od 1886 do 1890 roku.
Jego życie zakończyło się 30 grudnia 1926 roku w Berlinie, pozostawiając po sobie ślad w historii politycznej regionu oraz kraju.
Życiorys
Waldemar Müller przyszedł na świat 28 czerwca 1851 roku w Lesznie, w rodzinie ewangelickiej, jako syn Carla Georga Muellera oraz Mety Pauliny de domo Sprenkmann.
W 1868 roku podjął naukę na studiach prawniczych w Lipsku, a następnie kontynuował je w Lozannie oraz Berlinie. Po zakończeniu edukacji, w sierpniu 1871 roku, rozpoczął aplikację sędziowską. Już w czerwcu 1876 roku uzyskał tytuł asesora sądowego, a wkrótce później awansował na stanowisko asesora rządowego (niem. Regierungsassessor).
W wrześniu 1877 roku objął stanowisko landrata średzkiego, a w październiku 1880 roku został landratem kwidzyńskim. W latach 1881–1885 był jednocześnie deputowanym Landtagu Prowincji Prus Zachodnich. W 1884 roku został wybrany do Reichstagu 6. kadencji w 1. okręgu wyborczym Marienwerder-Stuhm jako przedstawiciel liberalno-konserwatywnej Niemieckiej Partii Rzeszy.
W 1885 roku, w wyniku wakatu na stanowisku nadburmistrza Poznania, objął to stanowisko, sprawując rządowy zarząd komisaryczny wspólnie z II burmistrzem Albertem Cäsarem Kalkowskim. W styczniu 1886 roku Rada Miasta Poznania wybrała go na nadburmistrza. W związku z tym awansem stał się także członkiem Izby Panów, izby wyższej pruskiego Landtagu. W 1887 i 1890 roku uzyskał reelekcję w wyborach do Reichstagu, a w 1890 roku został jednym z sekretarzy tej instytucji.
Po objęciu w 1890 roku posady w zarządzie Reichsbanku zrezygnował z obowiązków nadburmistrza Poznania i przeniósł się do Berlina. 4 lutego 1891 roku zrezygnował również z mandatu deputowanego w Reichstagu. W 1896 roku zakończył swoją przygodę z Bankiem Rzeszy, obejmując stanowisko członka zarządu Dresdner Banku, a w 1914 roku został przewodniczącym jego rady nadzorczej. Odpowiedzialny był za inwestycje banku w przemysł wydobywczy oraz hutniczy w Zagłębiu Ruhry, a także za elektryfikację Niemiec.
Waldemar Müller zmarł 30 grudnia 1924 roku i został pochowany na podberlińskim cmentarzu Südwestkirchhof w Stahnsdorf.
Przypisy
- Goodman 2018 r.
- Best i Schröder 2008 r.
- Hirth 1887 r., s. 196.
- Hirth 1884 r., s. 241.
- Hirth 1884 r., s. 192.
- Reichstags Bureau 1893 r., s. 14.
- Reichstags Bureau 1890 r., s. 286.
- Reichstags Bureau 1890 r., s. 224.
- Reichstags Bureau 1890 r., s. 223.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Karol Fryderyk Woyda | Jacek Turczyński | Józef Mycielski (generał) | Sebastian Ciemnoczołowski | Zbigniew Haupt | Michał Klinger | Grzegorz Rusiecki | Zbigniew Gorzelańczyk | Paweł Kotlarski | Elżbieta Ratajczak | Edmund Jankowski (samorządowiec) | Jerzy Wojciak | Leszek Burzyński | Łukasz BorowiakOceń: Waldemar Müller