Jan Piotr Opaliński, pochodzący z Bnina i noszący herb Łodzia, urodził się w 1601 roku w Lesznie, a zmarł w 1665 roku. W swojej karierze politycznej zajmował szereg ważnych stanowisk, które miały kluczowe znaczenie dla samorządu i administracji w Rzeczypospolitej. W latach 1661–1665 pełnił funkcję wojewody kaliskiego, a wcześniej – wojewody podlaskiego w 1653 roku.
Opaliński był również aktywny na polu legislacyjnym. W 1651 roku objął stanowisko podstolego koronnego, a już w 1645 roku pełnił rolę stolnika koronnego. W latach 1628–1650 był podkomorzym kaliskim, co na pewno wpłynęło na jego późniejsze osiągnięcia.
Jako przedstawiciel swojego regionu, Jan Piotr Opaliński był posłem na sejm w 1631 roku oraz posłem sejmiku średzkiego na sejm ekstraordynaryjny w 1642 roku. Oprócz tego zasiadał w konfesji generalnej, która została zawiązana 31 lipca 1648. Ponadto, był posłem sejmiku średzkiego na sejm w 1650 roku oraz posłem na sejm nadzwyczajny w 1652 roku.
Rodzina
Jan Piotr Opaliński był synem Piotra, który zmarł w 1600 roku, i Elżbiety Zborowskiej, będącej córką Jana, hetmana nadwornego koronnego. W jego rodzinie znajdował się także starszy brat Andrzej, który żył w latach 1599–1625, oraz dwie siostry: Elżbieta i Katarzyna.
W 1624 roku Jan Piotr wziął ślub z Katarzyną Leszczyńską, córką Wacława Leszczyńskiego, który zmarł w 1628 roku i pełnił funkcję kanclerza wielkiego koronnego. Z tego małżeństwa na świat przyszło kilka dzieci. Wśród nich były: Anna, która później została żoną Emeryka (Wojciecha) Mleczko, wojewody podlaskiego oraz Jan Opaliński, który żył w latach 1629–1684 i sprawował urząd wojewody inowrocławskiego, kaliskiego i brzeski. Kolejnym dzieckiem był Kazimierz Jan, biskup chełmiński, który żył w latach 1639–1693, oraz Piotr, wojewoda łęczycki, który zmarł w 1691 roku. Ostatnie z dzieci to Marianna, żyjąca w latach 1644–po 1699, która została żoną Stanisława Grudzińskiego, kasztelana rogozińskiego.
Jan Piotr Opaliński miał znaczący wpływ na rozwój miasta Kalisza, gdzie pełnił funkcję starosty. Jego działalność nie ograniczała się tylko do Kalisza, gdyż sprawował również urząd starosty w innych miejscowościach, takich jak Śrem, Odolanów, Łosice i Konin.
Zasługi
Jan Piotr Opaliński wsławił się nie tylko w walkach przeciwko Turków i Szwedów, ale również w wielu innych kluczowych bitwach tamtego okresu. Wśród jego osiągnięć znajduje się uczestnictwo w bitwie pod Chocimiem, gdzie zademonstrował swoje wojenne umiejętności oraz odwagę.
W swojej karierze stoczył również starcia z Kozakami, co przyczyniło się do jego renomy jako wojownika. Oprócz tego, był częścią korpusu dowodzonego przez Stefana Czarnieckiego, z którym to brał udział w kampanii szlezwicko-duńskiej w 1657 roku. Dzięki swoim działaniom zyskał sławę nie tylko jako strateg, ale także jako nieustraszony i dzielny żołnierz.
Przypisy
- Przemysław Paradowski, W obliczu „nagłych potrzeb Rzeczypospolitej”. Sejmy ekstraordynaryjne za panowania Władysława IV Wazy, Toruń 2005, s. 253.
- Stefania Ochmann-Staniszewska, Zdzisław Staniszewski, Sejm Rzeczypospolitej za panowania Jana Kazimierza Wazy. Prawo – doktryna – praktyka, tom II, Wrocław 2000, s. 360.
- Jan Seredyka, Parlamentarzyści drugiej połowy panowania Zygmunta III Wazy, Opole 1989, s. 96.
- Urzędnicy Wielkopolscy XV-XVIII wieku. Spisy. Oprac. Adam Bieniaszewski, 1987, s. 221.
- Volumina Legum, t. IV, Petersburg 1860, s. 86.
- Jan Chryzostom Pasek, Pamiętniki, Roman Pollak (oprac.), Warszawa: PIW, 1987, s. 9.
Pozostali ludzie w kategorii "Szlachta i monarchia":
Józef Małachowski (1778–1841) | Antoni Paweł Sułkowski | Władysław Leszczyński (wojewoda łęczycki) | Ludwik Jakub MałachowskiOceń: Jan Piotr Opaliński