Kościół św. Antoniego w Lesznie, to rzymskokatolicka świątynia, która jest usytuowana w malowniczej części tego miasta, przy ul. Kąkolewskiej 1. Znajduje się on pomiędzy różnymi osiedlami, takimi jak Przyjaźni, Wieniawa, Ogrody oraz Armii Krajowej.
Obiekt ten spełnia niezwykle ważną rolę jako świątynia parafialna dla lokalnej parafii, która nosi to samo wezwanie, co kościół. Miejsce to jest nie tylko punktem duchowym, ale również integralną częścią społeczności Leszna, wnoszącą swoje bogate tradycje religijne do życia mieszkańców.
Historia budowy
Historia budowy nowego kościoła w Lesznie ma swoje korzenie w dynamicznym rozwoju miasta, który miał miejsce w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XX wieku. W 1979 roku parafia pw. św. Jana Chrzciciela, obejmująca wtedy wszystkie wschodnie dzielnice Leszna, zajmowała się ponad 24 tysiącami wiernych. W odpowiedzi na tę rosnącą liczbę wiernych, władze kościelne postanowiły, że ks. Kazimierz Pietrzak rozpocznie działania zmierzające do zbudowania nowego kościoła.
W 1981 roku wojewoda leszczyński, Bernard Wawrzyniak, wyraził zgodę na budowę kościoła przy ul. Kąkolewskiej, a władze miasta przyznały parafii działkę o powierzchni 1,35 ha w ramach wieczystego użytkowania. Projekt kościoła oraz towarzyszących zabudowań parafialnych stworzyli architekci Marian Fikus i Jerzy Gurawski.
Prace budowlane rozpoczęły się w 1982 roku. Wyjątkowym momentem było wmurowanie kamienia węgielnego, które miało miejsce 5 maja 1983 roku. Uroczystość ta była prowadzona przez ks. abp Jerzego Strobę, który przywiózł kamień z Bazyliki Grobu Pańskiego w Jerozolimie.
W 1990 roku zakończono główne prace budowlane i zamontowano podstawowe elementy wyposażenia wnętrza, takie jak krzyż, tabernakulum, ołtarz, ambona oraz chrzcielnica. W tymże roku, 13 czerwca, odbyło się uroczyste poświęcenie nowego kościoła. Zaledwie dwa tygodnie później, 30 czerwca 1990 roku, przy kościele została erygowana samodzielna parafia pw. św. Antoniego, a obowiązki proboszcza powierzono ks. Eugeniuszowi Grockiemu.
Ks. Grocki kontynuował prace nad wykończeniem kościoła oraz budową domu parafialnego, który miał zbierać mieszkańców duszpasterzy. W latach 1991–1995 wykonano dodatkowe elementy wyposażenia kościoła, w tym nowe tabernakulum, które stworzył artysta plastyk Ireneusz Daczka. Zasadnicze prace budowlane zostały ostatecznie zakończone w 2001 roku.
Architektura
Kościół wyróżnia się unikalnym kształtem, bowiem został zaprojektowany na wielobokowym planie, co nadaje mu charakterystyczny wygląd. Obiekt jest połączony z kompleksem pomieszczeń parafialnych, które obejmują salki katechetyczne oraz mieszkania dla duchowieństwa.
W bezpośrednim sąsiedztwie kościoła znajduje się wolnostojąca dzwonnica, która dopełnia całość kompozycji architektonicznej. Z zewnątrz, elewacja z czerwonej cegły nadaje budowli tradycyjny urok. Dach, pokryty blachą miedzianą, zwieńczony jest wieżyczką z sygnaturką, na której umieszczono krzyż.
Wnętrze kościoła składa się z nawy głównej oraz prezbiterium, a także kaplicy chrzcielnej i dodatkowej bocznej kaplicy. Ta ostatnia jest oddzielona kolumnami i służy do sprawowania liturgii w dni powszednie. Prezbiterium zostało starannie dostosowane do wymogów liturgicznych kościoła katolickiego, w oparciu o zmiany wprowadzone po Soborze Watykańskim II.
W centralnym punkcie prezbiterium ustawiono drewniany ołtarz, który został wzbogacony o ambonę i świecznik. W kościele znajdują się również ławy dla posługujących oraz miejsce dla celebransa. Ściana ołtarzowa zdobi imponujący krzyż o wysokości pięciu metrów. W wnęce poniżej tego krzyża umieszczono drewnianą figurę św. Antoniego z Dzieciątkiem, a także bogato zdobione tabernakulum autorstwa Ireneusza Daczki, przedstawiające Jezusa Chrystusa w otoczeniu Apostołów na tle siedmioramiennego świecznika, znanego jako menorah.
W prezbiterium, po prawej stronie, znajduje się na klinkierowej ścianie obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Z lewej strony wybudowano kaplicę chrzcielną, w której umieszczono chrzcielnicę. W prawej części kościoła znajduje się oddzielna kaplica, w której wkomponowano ołtarz z wizerunkiem Jezusa Miłosiernego, ozdobiony drewnianymi płaskorzeźbami przedstawiającymi św. Mikołaja z Miry oraz św. Katarzynę z Aleksandrii. Dodatkowo, w prawej części tej kaplicy umieszczono odrębny drewniany ołtarz ku czci św. Huberta, patrona myśliwych, który zwieńczony jest porożem jelenia.
Pozostałe obiekty w kategorii "Kościoły":
Kościół Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej w Lesznie | Kościół św. Józefa w Lesznie | Kościół św. Kazimierza w Lesznie | Parafia Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej w Lesznie | Parafia św. Kazimierza w Lesznie | Parafia Świętego Krzyża w Lesznie | Bazylika św. Mikołaja w Lesznie | Kościół św. Jana w Lesznie | Kościół św. Maksymiliana Marii Kolbego w Lesznie | Parafia św. Antoniego Padewskiego w Lesznie | Parafia św. Jana Chrzciciela w Lesznie (rzymskokatolicka) | Parafia św. Mikołaja w LesznieOceń: Kościół św. Antoniego w Lesznie