Piotr Pawlicki (ur. 1963)

Licencję żużlową zdobył w 1981 roku i od tej pory związał się z klubem Unia Leszno, w którym występował przez całą swoją karierę, trwającą od 1982 do 1992 roku. W barwach tej drużyny zdołał zdobyć sześć medali Drużynowych Mistrzostw Polski, w tym trzy złote w latach 1987, 1988 oraz 1989, dwa srebrne w 1982 i 1983 oraz jeden brązowy w 1986 roku.

W swoim dorobku ma także dwa medale Mistrzostw Polski Par Klubowych: złoty zdobyty w Lesznie w 1989 roku oraz srebrny z Rybniku w 1985 roku. W 1983 roku pobłyszczał na torze w Gnieźnie, zdobywając tytuł Młodzieżowego Indywidualnego Mistrza Polski. Dodatkowo dwukrotnie awansował do finałów Indywidualnych Mistrzostw Polski, uzyskując kolejno dziesiąte i dziewiąte miejsce w Lesznie (1989) oraz Lublinie (1990).

Do jego znaczących osiągnięć można zaliczyć również drugą lokatę, uzyskaną w Memoriale Alfreda Smoczyka w Lesznie w 1991 roku, gdzie ustąpił tylko Piotrowi Świsto. W tym samym roku zajął trzecie miejsce w cyklu o "Złoty Kask", za Sławomirem Drabikiem i Andrzejem Huszczą.

Niestety, jego sportowa kariera zakończyła się przedwcześnie z powodu tragicznego wypadku w 1992 roku na finale Mistrzostw Polski Par Klubowych, który odbył się w Gorzowie Wielkopolskim. W wyniku tego zdarzenia stracił dwa kręgi lędźwiowe, doszło do przerwania rdzenia kręgowego oraz uszkodzenia nerwów. Po długim okresie rehabilitacji, zdołał częściowo odzyskać sprawność fizyczną.